Jan Węcowski

Muzykolog, kompozytor, wydawca, Jan Węcowski zmarł 11 lutego 2021. Od 1970 należał do sekcji A i sekcji I naszego Stowarzyszenia. Miał 89 lat.

Urodzony w Chmielowie-Tarnobrzegu, maturę zdawał jako ekstern, co sprawiła wyjątkowo trudna sytuacja rodzinna. Samodzielnie uczył się muzyki, wiedzę praktyczną zdobywał prowadząc zespoły muzyczne jako nauczyciel szkolny. Zafascynowany grą na organach i kompozycją, pobierał prywatne konsultacje i ćwiczenia u Idziego Ogiermana-Mańskiego i Antoniego Hlonda-Chlondowskiego, by w latach 1959-64 studiować muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem Hieronima Feichta (patrona przyznawanej od 1999 nagrody Sekcji Muzykologów ZKP). Po studiach uzupełniających (historia i filologia klasyczna) i kursie bibliotekarskim pracował przez pięć lat w bibliotece Wydziału Muzyki UW, identyfikując i badając dawne rękopisy. Pozwoliło mu to na odkrycie najstarszego zapisu muzycznego w Polsce, tzw. cheironomii, powstałej ok. 1600, a także najstarszej zachowanej w Polsce symfonii oraz nieznanych dzieł z XVIII i XIX stulecia.

Doskonała znajomość łaciny umożliwiła mu tworzenie tekstów poetyckich, do których muzykę komponowali m.in. Romuald Twardowski, Edward Pałłasz, Sławomir Czarnecki i Stanisław Moryto. W jego własnych kompozycjach dominowały tematy religijne – był człowiekiem głęboko wierzącym, stąd też jego bliskie związki z Warszawskim Towarzystwem Chorałowym „Gregorianum” czy Akademią Teologii Katolickiej, gdzie wykładał. Przez wiele lat współpracował z Polskim Radiem i TVP, był także dyrektorem artystycznym dwóch wytwórni płytowych oraz redaktorem naczelnym Wydawnictwa Akademii Muzycznej w Warszawie. Jako autor omówień muzycznych współpracował z redakcjami wielu czasopism. W Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS był członkiem Sądu Koleżeńskiego i Komisji Kasy Pożyczkowej.