Maciej Karpiński

Scenarzysta, prozaik, krytyk literacki i teatralny, pedagog. Od 1971 roku członek sekcji F i M Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Zmarł w wieku 74 lat.

Po maturze w warszawskim liceum im. Batorego (1968) zaczął studia historii sztuki na UW (dyplom 1974). Pociągały go teatr i kino; swój debiut literacki liczył od 1968, kiedy to w pismach młodzieżowych zaczęły ukazywać się jego opowiadania. Rok później nawiązał współpracę ze Studenckim Teatrem Satyryków (piosenki w rewii Gościnny występ) oraz dziennikiem „Sztandar Młodych”, gdzie został recenzentem teatralnym, jak również z czasopismami „Kultura”, „Teatr”, „Film”, „Ekran” i „Szpilki”, w których zamieszczał satyryczne utwory.

Lata 80. spędził jako wykładowca uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do Polski objął w 1989 roku kierownictwo literackiego Studia Filmowego Perspektywa, pełniąc równocześnie funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich (do 1994). Od 1991 roku był wykładowcą Studium Scenariuszowego łódzkiej Filmówki, w SFP prowadził w latach 2013-2022 Koło Scenarzystów. Instygator Gildii Scenarzystów Polskich, dyrektor Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (do 2005), potem zajmował się promocją zagraniczną w dyrekcji Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

W książkach parokrotnie wracał do twórczości Andrzeja Wajdy, był autorem biografii Wojciech Pszoniaka, a także wielu powieści i opowiadań. Wśród jego scenariuszy wymienić należy Kobietę samotną, Pierścionek z orłem w koronie, Córy szczęścia, Cud purymowy, Strajk, Różyczkę, W ukryciu.

Działalność artystyczna i społeczna przyniosła mu odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1980) oraz Srebrny (2005) i Złoty (2025) Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.